In 2009 werd West Maas en Waal bezocht door, destijds nog, commissaris van de Koningin Clemens Cornielje. Hij vertelde toen dat de gemeente de samenwerking met Rivierenland moest zoeken, iets waar burgemeester Steenkamp, het college en de raad het roerend mee eens waren.
Vijf jaar en 0,0 samenwerking met Rivierenland later, kwam de inmiddels commissaris van de Koning opnieuw langs. Vooral de oppositie wilden van hem weten waar de samenwerking gezocht moest worden.
Zoals verwacht wees Cornielje wat omzichtig richting Druten. Hij voegde daar fijntjes aan toe dat je een gemeente niet kan dwingen tot samenwerking… Maar dat West Maas en Waal wel kans loopt de boot te missen als de rest het wel doet.
Ook wees de commissaris op het belang van de leefbaarheid in de kernen. Volgens Cornielje is de bevolking daar bezorgder over dan dat ’t ze boeit in welke constructie dit gebeurt. Wie goed leest, hoort Clemens zeggen dat het dus niets uitmaakt welk gemeentebordje er onder de naam van uw dorpskern hangt.
Als u deze column hoort of leest is er ook al een besloten bijeenkomst van de gemeenteraad geweest over dit onderwerp. En ik hoor u denken… “Waarom besloten?” Dat vraag ik me ook af.
Mogen de inwoners van West Maas en Waal niet horen wat de door hen gekozen raadseden vinden van de toekomst van hun eigen gemeente? Zijn de gesprekken te pijnlijk misschien? Gelukkig hebben ze al wel afgesproken de beslissingen *wel* in het openbaar te nemen. Jongens, wat worden we verwend.
Maar de belangrijkste vraag is eigenlijk simpel; wat doet verantwoordelijk wethouder De Vree? Hij gaat sinds zijn aantreden over samenwerking in de regio en moet er toch een nieuwe impuls aan geven?
Onlangs zei hij nog in de gemeenteraad dat West Maas en Waal een begeerlijke vrijgezel is. Vroeger was dat wellicht zo, maar als je avances blijft afwijzen verandert zelfs de meest gewilde vrijgezel op den duur in een ouwe vrijster.