Ooit gooide de Drutense burgemeester van Riswijk hoge ogen met de kekke kreet ‘doe het lekker zelluf’. Deze populistische oneliner was bedoeld om inwoners te motiveren tot meer eigen initiatieven.
Ik haal deze oude koe niet zomaar uit de sloot: deze week bleek de uitspraak van Lucien van zowaar profetische waarde toen het bijna failliete kulturhus De Meent in Afferden in het nieuws kwam. En ja, u en ik zeggen gewoon ‘dorpshuis’, maar zelfs die chique semi-Germaanse naam was niet genoeg om het kulturhus solvabel te houden. Het sowieso noodlijdende horecadeel werd begin dit jaar overgenomen door uitbaters die zelf ook in de problemen kwamen. Sterker nog: dat zaten ze al met hun vorige ondernemingen. En nu is de ellende dus compleet.
Die uitbaters werden, lekker zelf, geselecteerd door het bestuur van ’t kulturhus. En dat bestuur wordt weer gecontroleerd door, tja… Ook dát deden ze zelf, want de gemeente geeft niet thuis. Best een gekke regeling als je weet dat er een kleine anderhalf miljoen gemeenschapsgeld naar De Meent ging bij de start.
Desondanks meent wethouder van financiën Michel Lepoutre dat het bestuur van De Meent de eigen boontjes moet doppen. Doet me denken aan de situatie in Boven-Leeuwen waar kulturhus D’n Dulper de financiële doodsnood in de ogen staart terwijl de gemeente West Maas en Waal niet thuis geeft wegens “administratieve redenen”.
Als dit soort laffige laksheid de nieuwe norm van gemeentelijke beleid wordt, houd ik m’n hart vast… Want de gemeenten zijn per 1 januari verplicht zorg te dragen voor heel wat nieuwe sociale voorzieningen en diensten: van huishoudelijke hulp tot complete woningaanpassingen.
Bij elke hulpvraag leidt de weg straks naar de gemeentehuizen die overigens uitsluitend op afspraak geopend zijn. En dat terwijl velen niet op de logge, gemeentelijke papiermolen kunnen wachten. Dat geeft het gevierde “doe ’t lekker zelluf” een wrange bijsmaak. Overleven of er in stikken… Mochten we ’t maar zelluf beslissen.