West Maas en Waal mag dan een kleine gemeente zijn, haar politieke daden benne groot. Ze hadden als eerste gemeente de coalitie rond (de Federatie Dorpslijsten en de VVD tot niemands verbazing…) Én ze hadden nog voordat er een coalitieverdrag geschreven was alle wethouders al gevonden, benoemd én geinstalleerd.
Waar het in de rest van Nederland gebruikelijk is eerst een coalitieprogramma te schrijven om op basis daarvan de poppetjes erbij te zoeken, lijkt het in West Maas en Waal vooral belangrijk dat alles bij het oude blijft.
Dat blijkt wel door de aanstellingen. Bert van Swam mag nog vier jaartjes door. Net als Theo Hol… Wie dat is? Eerlijk gezegd moest ik ook even googlen. Hol is parttime wethouder en zijn portefeuilles zijn ongeveer even spannend als zijn uitstraling. Al is zorg dragen voor rioleringen met een achternaam als Hol wel een grijns waard, natuurlijk.
Gelukkig kent het college ook nieuwe gezichten, zoals Ton de Vree. Een sterk raadslid dat nu de verwachtingen waar moet maken nadat hij al maanden geleden werd aangekondigd als opvolger van Ko Wassink. Ook Sander Bos, de kroonprins van de VVD, moet zich gaan bewijzen. Dat kan spannend worden, in de gemeenteraad beging hij de nodige verbale zeperds.
Maar de strijd om het college pluche kent naast winnaars ook verliezers. Zoals het kordate en altijd capabele FD-raadslid Ans Mol. Ze had best oren naar een wethouderspost, maar dat werd haar door de collega’s van de federatie niet echt gegund. Een vrouw als wethouder is voor West Maas en Waal ook wel erg vooruitstrevend….
Dus nog geen vier weken na de verkiezingen is al duidelijk waar we de komende vier jaar aan toe zijn: dezelfde coalitie, hetzelfde gedonder over een vrouwelijke wethouder en een burgemeester die trots roept dat er niets verandert… Net als vier jaar geleden.
Wat kan het leven toch heerlijk overzichtelijk zijn.